مجموعه نوحه های شب ششم محرم الحرام ۹۰ با نوای گرم کربلایی جواد مقدم که در هیئت بین الحرمین تهران اجرا شده است را به صورت صوتی می توانید از ادامه مطلب دانلود کنید.
مجموعه نوحه های شب پنجم محرم الحرام ۹۰ با نوای گرم کربلایی جواد مقدم که در هیئت بین الحرمین تهران اجرا شده است را به صورت صوتی می توانید از ادامه مطلب دانلود کنید.
مجموعه نوحه های شب چهارم محرم الحرام ۹۰ با نوای گرم کربلایی جواد مقدم که در هیئت بین الحرمین تهران اجرا شده است را به صورت صوتی می توانید از ادامه مطلب دانلود کنید.
صحنة ميدان از وجود مجاهدين حقيقي خالي گشته است. امام، غريب و بي‌كس بر غلاف شمشير خويش تكيه داده و ميدان را مي‌نگرد. بعد، آرام آرام راهي خيام حرم مي‌گردد و صدا مي‌زند: «اي سكينه! اي فاطمه! اي كلثوم! اي زينب! آخرين سلامم بر شما باد. اكنون آخرين ديدارم با شماست و اندوه جانكاه به شما نزديك شده است.» امام اين جملات را ادا مي‌كند، گريه‌اش خبر از لحظاتي سخت و جانسوز مي‌دهد. زينب از اشك حسين، پريشان شده و صدا مي‌زند: «خدا چشمت را گريان نگرداند! چرا گريه مي‌كني؟» امام مي‌فرمايد: «چگونه گريه نكنم؛ با اينكه مي دانم به زودي شما را به صورت اسير در ميان دشمنان حركت مي‌دهند، گريه‌ام براي خودم نيست، براي شماست كه اسير مي‌شويد.» بانوان اهل حرم با شنيدن سخنان امام، صدا به گريه وناله بلند نموده و فرياد مي‌زنند:
- الوداع الوداع! الفراق الفراق! اكنون وقت جدايي رسيده است.
تل زينبيّه، تو نیز شاهد دردهای زینب بودی
خورشيد امامت و طهارت در گودال قتلگاه به حالت احتضار، جد خود و پدر و مادر و حسن (عليهم السلام) را مي‌بيند كه به استقبال او آمده‌اند. زينب از خيمة غربت و بي‌كسي بيرون آمده و دست ها را بر سر نهاده و از سوز دل مي‌خواند:
«وا محمداه! و ابتاه! واجعفرا!» كاش آسمان به روي زمين ويران مي‌شد! اي كاش كوه ها از هم مي‌پاشيدند و به بيابان ها مي‌ريختند! از فراز تل زينبيه مي‌بيند كه شمر بر سينة عزير رسول خدا نشسته و مي‌خواهد بزرگ ترين جنايت بشريت را مرتكب گردد. زينب به سوي حسين مي‌آيد و عمر سعد از سويي دگر با خيل سپاه خود. صداي عالمة غير معلمه برمي‌خيزد كه: «اي عمر! آيا اباعبدالله كشته مي‌گردد و تو مي‌نگري؟»
آن قدر سخن زينب سوزناك و جانسوز است كه عمر سعد شروع به گريستن مي‌نمايد و صداي گريه‌اش را لشكريانش مي‌شنوند؛ به حدي كه محاسن او از اشك چشمانش تر مي‌گردند؛ ولي درعين حال «صًرف وجهه عنها ولي يجها بشيء» روي از دختر زهرا بر تافت و سكوت كرد. صداي زينب از اين قساوت قلب به آسمان برخاست كه: «ويلكم اما فيكم مسلم!» واي بر شما! آيا بين شما يك نفر مسلمان نيست؟
آخرين كلام با خورشيد
وقت آن است كه آهنگ رحيل نواخته و اسرا را راهي كوفه نمايند. با تازيانه وكعب نيزه‌ها، اهل بيت را از جنازه‌هاي مطهر شهدا جدا مي‌سازند. آن ها با چشم گريان وداع مي‌كنند. عقيلة بني هاشم درلحظات محنت و طاقت فرساي وداع با بدن پاره پاره، حسين خود، درگودال قلتگاه مي‌خواند:« برادر! اگر همه مصايب را فراموش كنم، دو مصيب را هرگز فراموش نمي كنم: اول اينكه تورا با لب تشنه شهيد كردند و آب را كه مهرية مادرت بود، ازتو دريغ نمودند. دوم اينكه درموقع رفتن به ميدان گفتي:" زينب پيراهن كهنه‌اي را برايم بياور تا زير پيراهنم بپوشم كه اگر لباسم را غارت كردند، لباس كهنه‌اي باقي باشد. امّا برادرم! لباس كهنه تورا هم از تن تو درآورده و به يغما برده‌اند."
در گوشه اي مردي كه هر دو پايش از ران و هر دو دستش از بازو قطع شده بود و در عين حال خيلي چاق مانند توپي روي زمين افتاده و گدايي مي كرد. مردم هم به حال او رقّت مي كردند و روي دستمالي كه پهن كرده بود پول زيادي مي ريختند. من در كناري ايستاده و منتظر شدم سرش خلوت شود تا چند دقيقه احوالش را بپرسم او متوجه من شد و با زبان عربي مرا صدا زد گفت : مي دانم بچه فكر مي كني ، مايلي شرح حال مرا بداني و من بدون استثناء هر كه باشد اگر اصرار هم كند شرح حالم را برايش نمي گويم ، نمي دانم چرا دلم خواست براي شما قصه ام را نقل كنم . در اين بين يك نفر متوجه حرف زدن ما شد و طبعاً فهميد ما راجع به علت قطع شدن دست و پاي آن مرد گدا حرف مي زنيم او هم نزديك آمد مي خواست گوش بدهد كه آن مرد گدا به من گفت اينجا نمي شود با هم حرف بزنيم چون مردم جمع مي شوند بيا باهم به منزل برويم تا من جريان را براي شما نقل كنم ، من به دو علت از اين پيشنهاد استقبال كردم . 1 بخاطر آنكه راست مي گفت ممكن نبود كنار معبر عمومي با او حرف زد زيرا مردم جمع مي شدند. 2 بخاطر آنكه ببينم او چطور به خانه مي رود زيرا او نه پا داشت و نه دست لذا موافقت نمودم ولي به او گفتم الان زوار زياد است اگر ازاينجا بروي احسان مؤ منين از دستت مي رود. گفت : نه من هر روز به قدريكه مخارج خودم و زن و بچه و خدمتگذارنم رو براه شود بيشتر پول از مردم نمي گيرم و وقتي آن مقدار معين تهيه شد به منزل مي روم و استراحت مي كنم . گفتم : امروز آنقدر را بدست آوردي ؟ گفت : بله . گفتم : هنوز اول صبح است ؟ گفت : هر روز همان اول درظرف مدت دو ساعت آن پول مي رسد، گفتم : ممكن است بگوئيد در روز چقدر مخارج داريد و بايد چقدر پول برسد؟ خنده اي كرد و گفت : خواهش مي كنم از اسرار ناگفتني سئوال نكن و از طرفي هم شايد در ضمن نقل جريان خودم مجبور شوم اين را هم برايتان بگويم . گفتم : با شما مي آيم اگر مايليد برويم او اول با يك حركت سريع و مخصوص بدنش را روي دستمال پولها انداخت و آنچنان ماهرانه آنرا جمع كرد و وارد جيبيكه برروي پيراهنش دوخته بودند نمود كه خود اين عمل به قدري شگفت انگيز بود كه ديگر براي من مسئله رفتن به منزل حل شده بود ولي در عين حال حركات ماهرانه او تماشائي بود او همانطور كه نشسته بود مقعد شرا روي زمين حركت مي داد و آنچنان سريع مي رفت كه گاهي من عقب مي افتادم . در عين حال يك جوان قوي هيكلي هم كه بعداً معلوم شد نوكرش است هواي او را داشت و آماده بود كه اگر خسته بشود كولش كند البته احتياج نبود زيرا در همان نزديكي ماشين شورلت بزرگي مهيا بود و آن آقا نوكره او رابغل كرد و در صندلي راست عقب ماشين نشاند و به من گفت از طرف چپ ماشين سوار شويد. من به همراهان گفتم : شما به مدينه برگرديد تا يكي دو ساعت ديگر من هم به شما ملحق مي شوم و سوار ماشين آنها شدم و به مدينه رفتم . خانه اين مرد مفصل بود زندگي خوبي داشت و زن و فرزندان مؤ دبي داشت همه از او حساب مي بردند او را
در گوشه اي مردي كه هر دو پايش از ران و هر دو دستش از بازو قطع شده بود و در عين حال خيلي چاق مانند توپي روي زمين افتاده و گدايي مي كرد. مردم هم به حال او رقّت مي كردند و روي دستمالي كه پهن كرده بود پول زيادي مي ريختند. من در كناري ايستاده و منتظر شدم سرش خلوت شود تا چند دقيقه احوالش را بپرسم او متوجه من شد و با زبان عربي مرا صدا زد گفت : مي دانم بچه فكر مي كني ، مايلي شرح حال مرا بداني و من بدون استثناء هر كه باشد اگر اصرار هم كند شرح حالم را برايش نمي گويم ، نمي دانم چرا دلم خواست براي شما قصه ام را نقل كنم . در اين بين يك نفر متوجه حرف زدن ما شد و طبعاً فهميد ما راجع به علت قطع شدن دست و پاي آن مرد گدا حرف مي زنيم او هم نزديك آمد مي خواست گوش بدهد كه آن مرد گدا به من گفت اينجا نمي شود با هم حرف بزنيم چون مردم جمع مي شوند بيا باهم به منزل برويم تا من جريان را براي شما نقل كنم ، من به دو علت از اين پيشنهاد استقبال كردم . 1 بخاطر آنكه راست مي گفت ممكن نبود كنار معبر عمومي با او حرف زد زيرا مردم جمع مي شدند. 2 بخاطر آنكه ببينم او چطور به خانه مي رود زيرا او نه پا داشت و نه دست لذا موافقت نمودم ولي به او گفتم الان زوار زياد است اگر ازاينجا بروي احسان مؤ منين از دستت مي رود. گفت : نه من هر روز به قدريكه مخارج خودم و زن و بچه و خدمتگذارنم رو براه شود بيشتر پول از مردم نمي گيرم و وقتي آن مقدار معين تهيه شد به منزل مي روم و استراحت مي كنم . گفتم : امروز آنقدر را بدست آوردي ؟ گفت : بله . گفتم : هنوز اول صبح است ؟ گفت : هر روز همان اول درظرف مدت دو ساعت آن پول مي رسد، گفتم : ممكن است بگوئيد در روز چقدر مخارج داريد و بايد چقدر پول برسد؟ خنده اي كرد و گفت : خواهش مي كنم از اسرار ناگفتني سئوال نكن و از طرفي هم شايد در ضمن نقل جريان خودم مجبور شوم اين را هم برايتان بگويم . گفتم : با شما مي آيم اگر مايليد برويم او اول با يك حركت سريع و مخصوص بدنش را روي دستمال پولها انداخت و آنچنان ماهرانه آنرا جمع كرد و وارد جيبيكه برروي پيراهنش دوخته بودند نمود كه خود اين عمل به قدري شگفت انگيز بود كه ديگر براي من مسئله رفتن به منزل حل شده بود ولي در عين حال حركات ماهرانه او تماشائي بود او همانطور كه نشسته بود مقعد شرا روي زمين حركت مي داد و آنچنان سريع مي رفت كه گاهي من عقب مي افتادم . در عين حال يك جوان قوي هيكلي هم كه بعداً معلوم شد نوكرش است هواي او را داشت و آماده بود كه اگر خسته بشود كولش كند البته احتياج نبود زيرا در همان نزديكي ماشين شورلت بزرگي مهيا بود و آن آقا نوكره او رابغل كرد و در صندلي راست عقب ماشين نشاند و به من گفت از طرف چپ ماشين سوار شويد. من به همراهان گفتم : شما به مدينه برگرديد تا يكي دو ساعت ديگر من هم به شما ملحق مي شوم و سوار ماشين آنها شدم و به مدينه رفتم . خانه اين مرد مفصل بود زندگي خوبي داشت و زن و فرزندان مؤ دبي داشت همه از او حساب مي بردند او را
در گوشه اي مردي كه هر دو پايش از ران و هر دو دستش از بازو قطع شده بود و در عين حال خيلي چاق مانند توپي روي زمين افتاده و گدايي مي كرد. مردم هم به حال او رقّت مي كردند و روي دستمالي كه پهن كرده بود پول زيادي مي ريختند. من در كناري ايستاده و منتظر شدم سرش خلوت شود تا چند دقيقه احوالش را بپرسم او متوجه من شد و با زبان عربي مرا صدا زد گفت : مي دانم بچه فكر مي كني ، مايلي شرح حال مرا بداني و من بدون استثناء هر كه باشد اگر اصرار هم كند شرح حالم را برايش نمي گويم ، نمي دانم چرا دلم خواست براي شما قصه ام را نقل كنم . در اين بين يك نفر متوجه حرف زدن ما شد و طبعاً فهميد ما راجع به علت قطع شدن دست و پاي آن مرد گدا حرف مي زنيم او هم نزديك آمد مي خواست گوش بدهد كه آن مرد گدا به من گفت اينجا نمي شود با هم حرف بزنيم چون مردم جمع مي شوند بيا باهم به منزل برويم تا من جريان را براي شما نقل كنم ، من به دو علت از اين پيشنهاد استقبال كردم . 1 بخاطر آنكه راست مي گفت ممكن نبود كنار معبر عمومي با او حرف زد زيرا مردم جمع مي شدند. 2 بخاطر آنكه ببينم او چطور به خانه مي رود زيرا او نه پا داشت و نه دست لذا موافقت نمودم ولي به او گفتم الان زوار زياد است اگر ازاينجا بروي احسان مؤ منين از دستت مي رود. گفت : نه من هر روز به قدريكه مخارج خودم و زن و بچه و خدمتگذارنم رو براه شود بيشتر پول از مردم نمي گيرم و وقتي آن مقدار معين تهيه شد به منزل مي روم و استراحت مي كنم . گفتم : امروز آنقدر را بدست آوردي ؟ گفت : بله . گفتم : هنوز اول صبح است ؟ گفت : هر روز همان اول درظرف مدت دو ساعت آن پول مي رسد، گفتم : ممكن است بگوئيد در روز چقدر مخارج داريد و بايد چقدر پول برسد؟ خنده اي كرد و گفت : خواهش مي كنم از اسرار ناگفتني سئوال نكن و از طرفي هم شايد در ضمن نقل جريان خودم مجبور شوم اين را هم برايتان بگويم . گفتم : با شما مي آيم اگر مايليد برويم او اول با يك حركت سريع و مخصوص بدنش را روي دستمال پولها انداخت و آنچنان ماهرانه آنرا جمع كرد و وارد جيبيكه برروي پيراهنش دوخته بودند نمود كه خود اين عمل به قدري شگفت انگيز بود كه ديگر براي من مسئله رفتن به منزل حل شده بود ولي در عين حال حركات ماهرانه او تماشائي بود او همانطور كه نشسته بود مقعد شرا روي زمين حركت مي داد و آنچنان سريع مي رفت كه گاهي من عقب مي افتادم . در عين حال يك جوان قوي هيكلي هم كه بعداً معلوم شد نوكرش است هواي او را داشت و آماده بود كه اگر خسته بشود كولش كند البته احتياج نبود زيرا در همان نزديكي ماشين شورلت بزرگي مهيا بود و آن آقا نوكره او رابغل كرد و در صندلي راست عقب ماشين نشاند و به من گفت از طرف چپ ماشين سوار شويد. من به همراهان گفتم : شما به مدينه برگرديد تا يكي دو ساعت ديگر من هم به شما ملحق مي شوم و سوار ماشين آنها شدم و به مدينه رفتم . خانه اين مرد مفصل بود زندگي خوبي داشت و زن و فرزندان مؤ دبي داشت همه از او حساب مي بردند او را
بگوييد: «ما به خدا ايمان آوردهايم و به آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و پيامبران از فرزندان او نازل گرديد ، و (همچنين) آنچه به موسى و عيسى و پيامبران (ديگر) از طرف پروردگار داده شده است، و در ميان هيچ يك از آنها جدايى قائل نمىشويم، و در برابر فرمان خدا تسليم هستيم (و تعصبات نژادى و اغراض شخصى، سبب نمىشود كه بعضى را بپذيريم و بعضى را رها كنيم.)» (136) اگر آنها نيز به مانند آنچه شما ايمان آوردهايد ايمان بياورند، هدايت يافتهاند و اگر سرپيچى كنند، از حق جدا شدهاند و خداوند، شر آنها را از تو دفع مىكند و او شنونده و داناست. (137)
از امام باقر عليه السلام درباره قول خداي تعالي؛ « امنا بالله و ما انزل علينا»؛ (سوره بقره، آيه 136) روايت شده است که: پيامبر خدا از ضمير « امنٌا »: « ما ايمان آورديم » علي و فاطمه و حسن و حسين را قصد کرده است و بعد از اينها در ائمه عليهم السلام نيز جاري است يعني ما به خدا و آنچه بر ما نازل شده است ايمان آورديم . پس از آن خدا درباره مردم مي فرمايد: « فان امنوا» اين مردم اگر ايمان آوردند « بمثل ما انتم به » به مثل آنچه علي و فاطمه و حسن و حسين و امامان بعد از ايشان ايمان آوردند « فقد اهتدوا و ان تولوٌا فانٌما هم في شقاق »؛ (سوره بقره، آيه 137 ) البته هدايت يافته اند و اگر سرپيچي کنند از حق جدا شده اند.
تزهر أرض كربلا يوم القيامة كالكوكب الدرى وتنادى انا ارض الله المقدسة الطيبة المباركة التى تضمنت سيد الشهداء و سيد شباب اهل الجنة.
امام سجاد (عليه السلام) فرمود:
زمين كربلا، در روز رستاخيز، چون ستاره مرواريدى مىدرخشد و ندا مىدهد كه من زمين مقدس خدايم، زمين پاك و مباركى كه پيشواى شهيدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است .
ادب الطف، ج 1، ص 236، به نقل از كامل الزيارات، ص 268.
همچون زيارت خدا
قال الامام رضا (عليه السلام)
من زار قبر الحسين (ع) بشط الفرات كان كمن زار الله
امام رضا (عليه السلام) فرمود:
كسى كه قبر امام حسين (عليه السلام) را در كرانه فرات زيارت كند، مثل كسى
در سال 61 هجرى تلخ تريـن فاجعه تاريخ انسانـى به وقـوع پيـوست, روز عاشـورا بـود كه بهتريـن خلق به همـراه بهتـريـن نزديكان و بهترين اصحاب و بهتـرين مسلمانان در سرزمينـى كه به واسطه ايـن بهتـرينها, بهتـريـن شـد, شـربت شهادت را در عطـش وصــال دوست, سركشيدند.
اما در مقابل اين بهترينها, بدتريـن هايى نيز وجود داشت. اول آن كه كسانـى حضـرت امام حسيـن(ع) و يارانـش را به شهادت رساندنـد بدترين مردم بـودند. دوم آنكه بدتريـن ظلمها را بر آن حضرت روا داشتند به گونه اى كه به نحـوى دلخراش و جانسوز امام حسيـن(ع) و يارانش را به شهادت رساندند. بديـن گونه بود كه عاشورا جاودانه شد و خـداوند اجر ايـن همه جانفشانـى و مظلـوميت را چه زيبا در ايـن دنيا به آن حضـرت عطـا نمـود, چنـان كه به امـام حسيـن(ع) كرامات بسيار بخشيد و در محبت و زيارت و تربت آن بزرگـوار فارغ از عطاى اخروى, كرامت دنيوى بخشيد. در ترنـم باران معرفت چنيـن رسيده است:
امام صادق(ع) فرمود: (مـن زارالحسيـن فى يوم عاشـورا و جبت اله الجنه)(1) كسـى كه در روز عاشـورا امام حسيـن(ع) را زيارت كنـد بهشت بر او واجب مى شود.
و امام رضـا(ع) فـرمـود: (فان البكاء عليه (الحسيـن) يحط ذنـوب العظام)(2) همانا گـريستـن بـر امـام حسيـن(ع) گنـاهان بزرگ را نابود مى كند.
و امام صـادق(ع) فـرمـود: (مـن زار قبـر اءبـى عبـدالله(ع) يـوم عاشـورا, عارفا بحقه كان كمـن زار الله تعالى فى عرشه)(3) كسـى كه روز عاشورا قبر امام حسيـن(ع) را زيارت نمايد در حالى كه حق او را بشناسـد همانند آن است كه خـداى را در عرش او زيارت كرده است.
و در سيره ابـرار و نيكان آمـده است كه آنان حق آن مقام والا را مىشناختنـد و در سايه ايـن شناخت در مقام عمل حق او را گـرامـى مـى داشتنـد. بزرگاناز رهگذر ايـن احتـرامات بزرگـى يافته انـد:
مژده در توسل به حسين همگي به سوي وسايل نجات بخش حسين عليه السلام بشتابيد! بشارتتان باد که در توسل به او يک مژده خوشحالي کننده و شگفت آور و يک نعمت پر شکوه و يک لطف بسيار بزرگ ديگري از جانب خداست و آن اين است که در توسل به آن حضرت ويژگي و آثاري است که به جهاتي چند، سر آمد همه اسباب و وسايل نجات و برتر از همه کارهاي شايسته است. براي نمونه:
1 - بالاترين ثمره انجام کارهاي شايسته، نجات از آتش دوزخ است، ولي ثمره توسل به آن حضرت و زيارت عارفانه او سرآمد آن است، چرا که در پرتو آنها نه تنها خود زائر و سوگوار از آتش نجات پيدا مي کند، بلکه نجات ديگران هم مي تواند باشد.
2 - نتيجه نهايي انجام کارهاي شايسته، ورود به بهشت پرطراوت و زيباست، اما ثمره زيارت او و ارادت به او، سر آمد اين است، چرا که نه تنها فرد مي تواند در پرتو آنها به بهشت وارد گردد، بلکه مي تواند ديگري را نيز بدانجا ببرد.
3 - ثمره نهايي انجام کارهاي شايسته اين است که فرد به واسطه آن، بهره اي از حوض کوثر خواهد داشت و از آن سيراب خواهد شد.
4 - ثمره نهايي اعمال صالح اين است که: کفه ميزان اعمال انجام شده انسان در کارنامه زندگي اش بالا مي رود و انسان کارنامه اش را از سمت راست خويش دريافت و آن را مفتخرانه مي خواند.
اما توسل و زيارت آن حضرت سر آمد آن است، چرا که گاه به واسطه آن در کارنامه انسان، اعمال برترين عبادت کنندگان يعني اعمال پيامبر گرامي صلي الله عليه وآله را مي نويسند.
5 - ثمره نهايي انجام کارهاي شايسته اين است که: روز قيامت ميان تو و پيامبر گرامي صلي الله عليه وآله. جدايي نمي افتد و مي تواني او را در بارگاها الهي به شفاعت بخواني و اين نيز از زيارت حسين عليه السلام دريافت مي گردد، چرا که اگر زائر عارف آن حضرت باشي، پيامبر در روز رستاخيز ضمن جستجو از حالت، تو را خواهد يافت و دستت را خواهد گرفت و از مراحل هراس آور رستاخيز نجات خواهد داد.
6 - ثمره نهايي کارهاي شايسته، رسيدن به بهشت پرطراوت و حوريان زيباي بهشت است. در برخي روايات مربوط به آن حضرت آمده است که: سوگوار با معرفت او، زير عرش خدا و در مصاحبت با حسين عليه السلام قرا مي گيرد و با او سخن مي گويد و از اين همدمي و همنشيني چنان مفتخر مي گردد که پذيرش دعوت حوريان بهشت و اظهار مهر و محبت آنان را به خاطر مصاحبت با آن حضرت بي پاسخ مي گذرد و همدمي پيشواي محبوب خويش را بر مي گزيند.
7 - ثمره نهايي بالا رفتن درجات خوبان اين است که: رتبه و درجه فرد، به درجه ايمان آورندگان به خدا مي رسد. اما توسل و تمسک عارفانه به آن حضرت، سر آمد اين ارتقاء درجه است. چرا که به جايي ارتقاء مقام مي يابد که به نوعي با برترين پيام آوران خدا همدم و با امير مومنان عليه السلام همنشين مي گردد و بر سفره نعمت و احسان آنان بهره ور مي گردد.
8 - ثمره نهايي اعمال صالح، به دست آمدن رضوان خداست که بزرگتر و پرشکوه تر از باغهاي زيبا و پرطراوت بهشت است و توسل عارفانه به حسين عليه السلام سر آمد اين شکوه و عظمت است، چرا که گاه انسان با اخلاص بدين وسيله به جايي مي رسد که طرف خطاب و سخن خدا در اوج عرش مي گردد. (1) و افتخاري اينگونه به او ارزاني مي شود.
9- ثمره نهايي دست آورد تو براي پس از مرگ، ممکن است اين باشد که بهترين همسايه ات بدنت را غسل دهد و با خالص ترين مال حلالت، تو را کفن کنند و يکي از دانشمندان صالح و با تقوا، بر پيکر نماز گذارد. اما در تمسک به وسايل نجات بخش حسين عليه السلام به جايي مي تواني تقرب يابي که فرشته وحي به همراه انبوه فرشتگان مقرب بر پيکر تو نماز گذارند و با کفن هاي بهشت، پيکرت را کفن کنند و به حنوط بهشتي حنوط، نمايند. (2) .
10 - بالاترين آثار خير و کار شايسته اي که به فرد صالح و درستکار پس از انتقال از اين جهان به جهان ديگر مي رسد و بهترين باقيات صالحات که ممکن است مدت طولاني براي او مفيد افتد، اين است که فردي به نيابت او، کار شايسته و سنت پسنديده اش را دنبال کند يا از کارهاي شايسته مردم به روح او هديه شود که در صورت انجام درست کارها، تازه يک دهم از ثواب کارها به حساب او واريز مي گردد. يا ممکن است فردي از صدقات جاري خويش همانند دانش مکتوب و يا آبرساني به نفع مردم يا ساختن مسکن و پل يا تربيت فرزند صالحي که براي پدر بخشايش خداي را بخواهد؛بهره ور گردد؛که به طور طبيعي اين صدقات جاري بيش از يکصد يا يکهزار سال نمي تواند دوام بياورد، چرا که روزگار پيوسته در حال تحول و دگرگوني است. اما در توسل عارفانه و عاشقانه به حسين عليه السلام اين اثر، جاودانه است که فرشتگان پس از مرگ انسان، نيابت او را در انجام کار شايسته و سنت پسنديده اش به عهده مي گيرند و با انجام آن کارها ثوابش را به روح او اهدا مي کنند و تمام پاداش آنان در کارنامه زندگيش مکتوب مي گردد و آفت را به روح او اهدا مي کنند و تمام پاداش آنان در کارنامه زندگيش مکتوب مي گردد و آفت و دگرگوني زمان و مکان هم دامن آن را نمي گيرد. (3) .
11 - بالاترين ترقي و تکامل تو، در پرتو انجام کارهاي شايسته اين خواهد بود که در زمره بندگان صالح و شايسته او درآيي. اما در توسل و اقتداي به حسين عليه السلام اثري است که انسان را نه زمره فرشتگان مقرب، بلکه در زمره پيشوايان و بزرگان فرشتگان قرار مي دهد. اين واقعيتي است که در روايات برآنند که در آينده نزديک خواهد آمد.
12 - آخرين ثمره کارهاي شايسته اين است که: انجام هر کار شايسته اي سرانجام پاداش معلوم و مشخص و قابل تصوري براي عامل آن به بار مي آورد، اما توسل و اقتداي آگاهانه و عاشقانه به حسين پاداشش بي نهايت و غير قابل تصور است؛چرا که با همه پاداش و مراتب والا و درجات بلندي که در روايات براي انسانها در اقتدا و توسل به حسين عليه السلام برشمرده اند، هرگز براي اين درجات حدي که فراتر از آن نخواهد بود، بيان نشده است و اين نشانگر آن است که ترقي و تکامل در آستان حسين عليه السلام تا جايي ميسر است که جز خداي نداند. اين ترسيم فشرده اي از جلوه هايي از الطاف خاص خدا به پيشواي شهيدان و به برکت نور وجودش به کساني است که به او اقتدا و توسل نمايند.
ادامه در ادامه مطلب ......
مژده در توسل به حسين همگي به سوي وسايل نجات بخش حسين عليه السلام بشتابيد! بشارتتان باد که در توسل به او يک مژده خوشحالي کننده و شگفت آور و يک نعمت پر شکوه و يک لطف بسيار بزرگ ديگري از جانب خداست و آن اين است که در توسل به آن حضرت ويژگي و آثاري است که به جهاتي چند، سر آمد همه اسباب و وسايل نجات و برتر از همه کارهاي شايسته است. براي نمونه:
1 - بالاترين ثمره انجام کارهاي شايسته، نجات از آتش دوزخ است، ولي ثمره توسل به آن حضرت و زيارت عارفانه او سرآمد آن است، چرا که در پرتو آنها نه تنها خود زائر و سوگوار از آتش نجات پيدا مي کند، بلکه نجات ديگران هم مي تواند باشد.
2 - نتيجه نهايي انجام کارهاي شايسته، ورود به بهشت پرطراوت و زيباست، اما ثمره زيارت او و ارادت به او، سر آمد اين است، چرا که نه تنها فرد مي تواند در پرتو آنها به بهشت وارد گردد، بلکه مي تواند ديگري را نيز بدانجا ببرد.
3 - ثمره نهايي انجام کارهاي شايسته اين است که فرد به واسطه آن، بهره اي از حوض کوثر خواهد داشت و از آن سيراب خواهد شد.
4 - ثمره نهايي اعمال صالح اين است که: کفه ميزان اعمال انجام شده انسان در کارنامه زندگي اش بالا مي رود و انسان کارنامه اش را از سمت راست خويش دريافت و آن را مفتخرانه مي خواند.
اما توسل و زيارت آن حضرت سر آمد آن است، چرا که گاه به واسطه آن در کارنامه انسان، اعمال برترين عبادت کنندگان يعني اعمال پيامبر گرامي صلي الله عليه وآله را مي نويسند.
5 - ثمره نهايي انجام کارهاي شايسته اين است که: روز قيامت ميان تو و پيامبر گرامي صلي الله عليه وآله. جدايي نمي افتد و مي تواني او را در بارگاها الهي به شفاعت بخواني و اين نيز از زيارت حسين عليه السلام دريافت مي گردد، چرا که اگر زائر عارف آن حضرت باشي، پيامبر در روز رستاخيز ضمن جستجو از حالت، تو را خواهد يافت و دستت را خواهد گرفت و از مراحل هراس آور رستاخيز نجات خواهد داد.
6 - ثمره نهايي کارهاي شايسته، رسيدن به بهشت پرطراوت و حوريان زيباي بهشت است. در برخي روايات مربوط به آن حضرت آمده است که: سوگوار با معرفت او، زير عرش خدا و در مصاحبت با حسين عليه السلام قرا مي گيرد و با او سخن مي گويد و از اين همدمي و همنشيني چنان مفتخر مي گردد که پذيرش دعوت حوريان بهشت و اظهار مهر و محبت آنان را به خاطر مصاحبت با آن حضرت بي پاسخ مي گذرد و همدمي پيشواي محبوب خويش را بر مي گزيند.
7 - ثمره نهايي بالا رفتن درجات خوبان اين است که: رتبه و درجه فرد، به درجه ايمان آورندگان به خدا مي رسد. اما توسل و تمسک عارفانه به آن حضرت، سر آمد اين ارتقاء درجه است. چرا که به جايي ارتقاء مقام مي يابد که به نوعي با برترين پيام آوران خدا همدم و با امير مومنان عليه السلام همنشين مي گردد و بر سفره نعمت و احسان آنان بهره ور مي گردد.
8 - ثمره نهايي اعمال صالح، به دست آمدن رضوان خداست که بزرگتر و پرشکوه تر از باغهاي زيبا و پرطراوت بهشت است و توسل عارفانه به حسين عليه السلام سر آمد اين شکوه و عظمت است، چرا که گاه انسان با اخلاص بدين وسيله به جايي مي رسد که طرف خطاب و سخن خدا در اوج عرش مي گردد. (1) و افتخاري اينگونه به او ارزاني مي شود.
9- ثمره نهايي دست آورد تو براي پس از مرگ، ممکن است اين باشد که بهترين همسايه ات بدنت را غسل دهد و با خالص ترين مال حلالت، تو را کفن کنند و يکي از دانشمندان صالح و با تقوا، بر پيکر نماز گذارد. اما در تمسک به وسايل نجات بخش حسين عليه السلام به جايي مي تواني تقرب يابي که فرشته وحي به همراه انبوه فرشتگان مقرب بر پيکر تو نماز گذارند و با کفن هاي بهشت، پيکرت را کفن کنند و به حنوط بهشتي حنوط، نمايند. (2) .
10 - بالاترين آثار خير و کار شايسته اي که به فرد صالح و درستکار پس از انتقال از اين جهان به جهان ديگر مي رسد و بهترين باقيات صالحات که ممکن است مدت طولاني براي او مفيد افتد، اين است که فردي به نيابت او، کار شايسته و سنت پسنديده اش را دنبال کند يا از کارهاي شايسته مردم به روح او هديه شود که در صورت انجام درست کارها، تازه يک دهم از ثواب کارها به حساب او واريز مي گردد. يا ممکن است فردي از صدقات جاري خويش همانند دانش مکتوب و يا آبرساني به نفع مردم يا ساختن مسکن و پل يا تربيت فرزند صالحي که براي پدر بخشايش خداي را بخواهد؛بهره ور گردد؛که به طور طبيعي اين صدقات جاري بيش از يکصد يا يکهزار سال نمي تواند دوام بياورد، چرا که روزگار پيوسته در حال تحول و دگرگوني است. اما در توسل عارفانه و عاشقانه به حسين عليه السلام اين اثر، جاودانه است که فرشتگان پس از مرگ انسان، نيابت او را در انجام کار شايسته و سنت پسنديده اش به عهده مي گيرند و با انجام آن کارها ثوابش را به روح او اهدا مي کنند و تمام پاداش آنان در کارنامه زندگيش مکتوب مي گردد و آفت را به روح او اهدا مي کنند و تمام پاداش آنان در کارنامه زندگيش مکتوب مي گردد و آفت و دگرگوني زمان و مکان هم دامن آن را نمي گيرد. (3) .
11 - بالاترين ترقي و تکامل تو، در پرتو انجام کارهاي شايسته اين خواهد بود که در زمره بندگان صالح و شايسته او درآيي. اما در توسل و اقتداي به حسين عليه السلام اثري است که انسان را نه زمره فرشتگان مقرب، بلکه در زمره پيشوايان و بزرگان فرشتگان قرار مي دهد. اين واقعيتي است که در روايات برآنند که در آينده نزديک خواهد آمد.
12 - آخرين ثمره کارهاي شايسته اين است که: انجام هر کار شايسته اي سرانجام پاداش معلوم و مشخص و قابل تصوري براي عامل آن به بار مي آورد، اما توسل و اقتداي آگاهانه و عاشقانه به حسين پاداشش بي نهايت و غير قابل تصور است؛چرا که با همه پاداش و مراتب والا و درجات بلندي که در روايات براي انسانها در اقتدا و توسل به حسين عليه السلام برشمرده اند، هرگز براي اين درجات حدي که فراتر از آن نخواهد بود، بيان نشده است و اين نشانگر آن است که ترقي و تکامل در آستان حسين عليه السلام تا جايي ميسر است که جز خداي نداند. اين ترسيم فشرده اي از جلوه هايي از الطاف خاص خدا به پيشواي شهيدان و به برکت نور وجودش به کساني است که به او اقتدا و توسل نمايند.
ادامه در ادامه مطلب ......
مرحوم علامه بزرگوار و عالم جليل القدر شيعه محدث اهلبيت عصمت و طهارت عليهم السلام زنده كننده اسلام مرحوم علامه مجلسي رضوان اللّه تعالي عليه از بعضي از اهل وثوق از سيد علي حسيني رحمة اللّه عليه نقل فرمود: من مجاور برقبرمولايم آقا علي بن موسي الرضا ع بودم ، چون روز عاشورا شد مردي از دوستان ما، كتاب مقتل آقا امام حسين ع را شروع كرد به خواندن تا به اين روايت رسيد كه حضرت باقر ع فرمود: هركس در مصائب آقا سيد الشهداء اباعبداللّه الحسين ع از چشمهايش باندازه پرپشه اي اشك ريزد حق تعالي گناهان او را مي آمرزد، اگر چه بقدر كف درياباشد.
در آن مجلس مرد جاهلي كه مدعي علم بود حاضر بود و بعقل ناقص خود اعتقاد تمام داشت گفت گمان نكنم اين حديث صحيح باشد، زيرا چطوري مي شود كه گريه كردن بر آن حضرت اينقدر ثواب داشته باشد؟ ما با او به بحث و مجادله زيادي پرداختيم ولي او دست از ضلالت خود برنداشت و برخواست رفت چون صبح شد يك وقت ديدم او با يك اضطراب و حالتي آمد و نزد ما نشست و از ما معذرت خواست و از گفته هاي ديروز خود نادم وپشيمان بود علت را سؤ ال كرديم گفت وقتي از شما جدا شدم و شب شد به بستر رفته و خوابيدم درعالم خواب ديدم قيامت برپاشده ، و همه مردم را در يك صحرا جمع كرده اند و ترازوهاي اعمال را آويخته اند و صراط را بروي جهنم كشيده اند و ديوانهاي عمل را گشوده اند و آتش جهنم را افروخته اند و قصرهاي بهشت را بجلوه در آورده اند در آن وقت تشنگي شديدي بر من غالب شد چون نظر كردم بطرف راست خود ديدم حوض كوثر است و برلب حوض دومرد و يك زن مجلله ايستاده اند كه نور جمال ايشان صحراي محشر را روشن كرده و لباس هاي سياه پوشيده اند و ميگريند، از مردي كه نزديكم بود، پرسيدم اينها كيستند كه كنار حوض كوثر ايستاده اند؟ گفت : آقا رسول اكرم ص و آقا اميرالمؤ منين علي ع و آن زن مجلله فاطمه زهرا سلام اللّه عليها است گفتم چرا لباسهاي مشكي و سياه پوشيده اند و ميگريند؟
گفت مگر نمي داني كه امروز روز عاشورا است و روز شهادت آقا سيد الشهداء ابا عبداللّه الحسين ع است ؟ من جلو رفتم وقتي نزديك حضرت بي بي عالم فاطمه زهرا سلام اللّه عليها شدم ، گفتم اي بي بي جان اي دختر رسول اللّه تشنه ام ، آن حضرت از روي غضب بمن نظر كرد و فرمود: تو آنكس نيستي كه فضيلت گريه كردن بر مصيبت فرزند دلبندم نورعين و ديده و چشم من شهيد مظلوم حضرت اباعبداللّه الحسين ع را انكار كردي ؟ از وحشت از خواب بيدار شدم واز گفته خود پشيمان شدم و حالا از شما معذرت ميخواهم و از تقصيرم بگذريد. (1)
گلچینی از نوحه های شب اول و دوم محرم الحرام ۹۰ با نوای گرم کربلایی جواد مقدم که در هیئت بین الحرمین تهران اجرا شده است را به صورت تصویری می توانید از ادامه مطلب دانلود کنید.
مجموعه نوحه های شب سوم محرم الحرام ۹۰ با نوای گرم کربلایی جواد مقدم که در هیئت بین الحرمین تهران اجرا شده است را به صورت صوتی می توانید از ادامه مطلب دانلود کنید.
شيخ اجل ، ابن قولويه ، استاد شيخ مفيد رحمه الله در كتاب كامل الزيارة به اسناد خود از محمد بن مسلم روايت كرده كه گفت : به مدينه رفتم و بيمار شدم . حضرت امام محمد باقر عليه السلام مقدارى آشاميدنى در ظرفى كه دستمال بالاى آن بود، به وسيله غلام خود برايم فرستاد و گفت : «اين را بخور كه امام على عليه السلام به من امر فرموده است كه بر نگردم تا اين دارو را بياشامى»
چون گرفتم و خوردم شربت سردى بود در نهايت خوش طعمى و بوى مشك از آن بلند بود.
پس غلام گفت : «حضرت فرمود چون بياشامى به خدمتش بروى»
من تعجب كردم كه گويا از بندى رها شدم . برخاستم به در خانه آن حضرت رفته ، رخصت طلبيدم . حضرت فرمود: «صحّ الجسم فادخل : بدنت سالم شده داخل شو»
گريه كنان داخل شدم و سلام كردم . دست و سرش را بوسيدم . فرمود: «اى محمد! چرا گريه مى كنى ؟»
عرض كردم : «قربانت گردم مى گويم بر غربت و دورى راه از خدمت شما، و كمى توانايى در ماندن در ملازمت شما كه پيوسته به شما بنگرم »
فرمود: «اما كمى قدرت ، خداوند تمام شيعيان و دوستان ما را چنين ساخته و بلا به سوى ايشان گردانيد؛ امّا غربت تو، پس مؤمن در اين دنيا در ميان اين خلق منكوس غريب است ، تا از اين دار فنا به رحمت خداوند برود و در بعد مكان به حضرت ابى عبداللّه الحسين عليه السلام تأ سّى كن كه در زمينى دور از ما در كنار فرات است و اما آنچه از محبت قرب و شوق ديدار ما گفتى و بر اين آرزو و توانايى ندارى ، پس خداوند بر دلت آگاه است و تو را بر اين نيت پاداش خواهد داد».
بعد فرمود: «آيا به زيارت قبر حسين عليه السلام مى روى ؟»
گفتم : «بلى با بيم و ترس بسيار.»
فرمود: «هر قدر ترس بيشتر است ثوابش بزرگتر است و هر كس در اين سفر خوف بيند از ترس روز قيامت ايمن باشد و با آمرزش از زيارت بر گردد»
بعد فرمود: «آن شربت را چگونه يافتى ؟»
گفتم : «گواهى مى دهم كه شما اهل بيت رحمتيد و تو وصى اوصيايى . هنگامى كه غلام شربت را آورد، توانايى نداشتم كه بر پا بايستم و از خودم نااميد بودم و چون آن شربت را نوشيدم چيزى از آن خوش بوتر و خوش مزه تر و خنك تر نيافتم . غلام گفت : مولايم فرمود بيا؛ گفتم : با اين حال مى روم هر چند جانم برود و چون روانه شدم گويا از بندى رها شدم . پس سپاس خداى را كه شما را براى شيعيان رحمت گردانيده است »
فرمود: «اى محمد! آن شربت را كه خوردى از خاك قبر حسين عليه السلام بود و بهترين چيزى است كه من به آن استشفا مى نمايم و هيچ چيزى را با آن برابر مكن كه ما به اطفال و زنان خود مى خورانيم و از آن خير بسيار مى بينيم »
فرمود: «شخصى آن را بر مى دارد و از حائر بيرون مى رود. آن را در چيزى نمى پيچد، پس هيچ جن و جانورى و چيزى كه درد و بلايى كه داشته باشد نيست ، مگر آنكه آن را استشمام مى كند و بركتش برطرف مى شود و بركتش را ديگران مى برند و آن تربت كه به آن معالجه مى كنند نبايد چنين باشد و اگر اين علت كه گفتم نباشد، هر كه آن را به خود بمالد يا از آن بخورد البته در همان ساعت شفا مى يابد و نيست آن مگر مانند حجرالاسود كه نخست مانند ياقوتى در نهايت سفيدى بود و هر بيمارى و دردناكى خود را بر آن مى ماليد در همان ساعت شفا مى يافت و چون صاحب آن دردها و اهل كفر و جاهليت خود را بر آن ماليدند سياه شد و اثرش كم گرديد»
عرض كردم : «فدايت شوم آن تربت مبارك را من چگونه بردارم ؟»
فرمود: «تو هم مانند ديگران آن تربت را بر مى دارى ، ظاهر و گشوده و در ميان خرجين در جاهاى چركين مى افكنى پس بركتش مى رود»
گفتم : «راست فرمودى»
فرمود: «قدرى از آن به تو مى دهم ، چطور مى برى ؟»
عرض كردم : «در ميان لباس خود مى گذارم »
فرمود: «به همان قرارى كه مى كردى برگشتى . نزد ما از آن هر قدر كه مى خواهى بياشام و همراه مبر كه براى تو سالم نمى ماند»
آن حضرت دو مرتبه از آن به من نوشانيد و ديگر آن درد به من عارض نشد.
1- مرقد حسينى ، نيروبخش است با ذكر اجمالى تحولاتى كه در عمارت مرقد مطهر امام حسين (ع) صورت گرفته است به خوبى معلوم مىگردد كه زيارت قبر آن حضرت در مبارزه با حكومت بنى عباس تأثير مهمى داشته است ، و به همين دليل بود كه عباسيان قبر آن امام را دشمن خود مىدانستند و به ويرانى آن دست مىزدند ، زيرا اين قبر شريف به مركز تجمع مخالفان و مبارزان تبديل شده بود. مشاهده مزار و مرقد شهيدان كربلا و به نظر در آوردن آن مصائب جانگذار ، حالت بيننده را دگرگون ساخته و استقامت حال او را به هم زده و وارونه مى سازد، كه چگونه عدهاى قليل در مقابل جمعى كثير و سپاهى مجهز و مهيا تن به مرگ داده و روى عقيده و ايمان خود ثبات قدم داشته و تا آخرين قطره خون خود مبارزه و جانفشانى نمودند.
2- محل نزول فرشتگان الهى امام صادق (ع) فرمود: «ما بين قبر حسين (ع) تا آسمان، محل رفت و آمد فرشتگان الهى است ». (1) و نيز فرمود: «قبر حسين بن على (ع) بيست ذراع در بيست ذراع است . آن باغى از باغهاى بهشت ، و محل عروج فرشتگان به آسمان مىباشد هيچ فرشته مقرب و پيامبر مرسلى نيست جز آنكه از خدا مىخواهد كه او را زيارت كند پس گروهى فرود مىآيند و گروهى بالا مىروند» (2).
3- نماز قبول مىشود اگر انسان زائر ، حق امام را شناخته و با معرفت و ولايت او در كنار قبر مطهرش نماز گذارد ، مورد قبول حق تعالى قرار مىگيرد . چنانكه امام صادق (ع) در شأن و مقام كسى كه به مرقد و بارگاه شريف حضرت مشرف شده و نماز بخواند ، فرمود: «خداوند متعال اجر نمازش را قبولى آن قرار مىدهد» (3)
4- تمام خواندن نماز حضرت امام جعفر صادق (ع) فرمود: «نماز در چهار مكان تمام خوانده مىشود (يعنى اگر چه از حد مسافت شرعى هم بيشتر باشد اما شكسته نمىشود) : 1- مسجد الحرام (مكه) ، 2- مسجد الرسول (مدينه)، 3- مسجد كوفه، 4- حرم امام حسين (ع) » (4) و نيز روايت شده كه «ابن شبل» از امام صادق (ع) پرسيد: آيا قبر امام حسين (ع) را زيارت كنم ؟ فرمود: پاك و خوب زيارت كن و نمازت را در حرمش تمام بخوان . پرسيد نمازم را تمام بخوانم؟ فرمود: تمام. عرض كرد : بعضى از اصحاب و شيعيان شكسته مىخوانند؟ فرمود: اينان دو چندان عمل مىكنند » (5) لذا چنانكه در رسالههاى عمليه نيز آمده است ، در حرم امام حسين (ع) مىتوان نماز را، هم شكسته خواند و هم به بركت آن حضرت تمام بجا آورد.
5- اجابت دعا و برآورده شدن حاجت خداوند سبحان در ازاى ايثار و فداكارى سيدالشهدا (ع) و تحمل هرگونه سختى چون تشنگى و غم و اندوه فراوان براى حفظ اسلام، در مرقد شريفش بركاتى را قرار داده كه از جمله آنها اجابت دعا و برآورده شدن حاجات است . چنانكه امام صادق (ع) فرمود: «هر كس دو ركعت كنار قبر حسين (ع) نماز بخواند ، از خداوند چيزى رإ؛88ّّمسئلت نكند جز اينكه به او عطا شود» . (6) و نيز فرمود: «خداوند در عوض قتل امام حسين (ع) امامت را در ذريه آن حضرت ، شفا را در تربتش ، اجابت دعا را در كنار مرقدش قرار داده ، و ايام زيارت كنندگان او از عمرشان حساب نمىشود» . (7).
حضرت امام صادق(ع) فرموده: هرکس بوسيله خواندن زيارت عاشورا، جدم حسين(ع) را زيارت کند " چه از راه دور يا نزديک" به خدا قسم خداوند هر حاجت مادی و معنوی داشته باشد به او می دهد.
چند نکته در رابطه با اين حديث قابل ذکر می باشد:
اول اينکه گوينده مطلب يک امام معصوم است، بنابراين خيلی قابل اهميت می باشد.
دوم اينکه امام معصوم قسم می خورد که اين تأکيدی براينکه حتماٌ حاجت اين شخص را خداوند خواهد داد.
سوم اينکه می توان در صورتی که امکان نداشته باشد از نزديک امام حسين(ع) را بوسيله خواندن زيارت عاشورا زيارت کند، از راه دور اين کار را انجام دهد.
چهارم اينکه حاجات مادی و معنوی بوسيله اين زيارت توسط خداوند برآورده می گردد.
برای رسيدن به مقام قرب الهی نيز وسائل گوناگون وجود دارد ولی وسيله مطمئن، راحت، سريع و ... برای رسيدن به خداوند عشق به امام حسين(ع) می باشد.با عشق و ارادت به سالار شهيدان کربلا می توان سريعتر و مطمئن به هدف رسيد.
برای رسيدن به محبت و عشق و علاقه امام حسين(ع) نيز راههای گوناگون وجود دارد ولی راهی که سريعتر انسان می تواند بوسيله آن به بارگاه امام حسين(ع) راه يابد، و جزو شيفتگان و عشاق سيدالشهداء گردد، از طريق خواندن زيارت عاشورا و خصوصاٌ مداومت به خواندن اين زيارت شريف می باشد.
دلايل مختلفی برای اثبات اين ادعا وجود دارد که عبارتند از :
1- زيارت عاشورا از احاديث قدسی می باشد. روايت صفوان در مورد زيارت عاشورا بيان کننده اين امر است که جبرئيل امين اين زيارت را از طريق خداوند متعال برای پيامبر(ص) قرائت نمود و اين زيارت از طريق معصومين به امام باقر(ع) رسيد و از طريق اين امام معصوم به دست شيعيان و دوستداران اهل بيت عصمت و طهارت(ع) رسيده است.
2- ائمه ما شيعيان خصوصاٌ امام زمان(ع) تأکيد به خواندن و مداومت به خواندن اين زيارت شريف داشته اند، چنانچه در ملاقاتی که سيد رشتی با امام زمان(ع) داشته اند، امام زمان به سيد رشتی می فرمايند: که چرا عاشورا نمی خوانيد و بعد سه بار می فرمايند عاشورا، عاشورا، عاشورا.(مفاتيح الجنان- شيخ عباس قمی)
3- علماء وبزرگان ما نيز برخواندن عاشورا و مداومت به آن تأکيدفراوان داشته اند و خود نيز اين کار را انجام می داده اند و يکی از علل موفقيت اکثر بزرگان و علماء خواندن زيارت عاشورا بوده است.
چه بسيار زيبا است که انسان در هر زوز صبح 5 دقيقه از وقت خود را برای سالار شهيدان و زيارت عاشورا قرار دهد. چه صبح و روز زيبائی خواهد بود روزی که با نام و ياد عزيز زهرا(س) شروع شود.
مطمئن باشيد که امام حسين(ع) جواب سلام شما را می دهد. فقط بايد دل را پاک کرد تا جواب سلام امام را شنید و يقين داشته باشيد که جواب سلام را امام حسين(ع) می دهد، چون جواب سلام واجب است و امام معصوم محال است ترک واجب نمايد. فقط بايد گوش ما شنوا و لايق شنيدن جواب سلام ايشان باشد
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
دانلود مداحی
::soog:: و
آدرس
soog.LoxBlog.ir لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
